Vrijdag, 9 augustus
Na het stevige ontbijt worden de wandelschoenen weer aangetrokken om richting Rothaarsteig te vertrekken. Jokebes lag 2,7 km van de Steig en 200 meter lager, dus de eerste kilometers van de dag moet ik boete doen omdat ik de Heilige Steig verlaten had. Maar ik heb er geen spijt van, want juist dat deel droeg ook het pelgrimsteken van de Camino.
Even na achten ben ik terug waar ik hoor te zijn en kort daarop passeer ik de Dillquelle. Licht vermoeden dat mijn compagnon hier de nacht heeft doorgebracht, want het is een ideale plek om een kamp op te slaan.
De tocht vandaag is weerom een echte kuitenbijter. Mentaal heb ik het wat lastig omdat mijn hersenen zich hadden ingesteld op een veeleer dalend parcours. Maar alles wordt weer in balans gebracht door de mooie panorama’s en dito uitkijkpunten met de passende banken en hangmatten, die niet meer vragen dan de tijd te nemen. Dat doe ik met plezier.
Ook vandaag weer geen mens te bespeuren, maar bij km-paal 130 word ik uit mijn dromenwereld wakker geschud door een hels gehuil dat door merg en been ging. Enkele seconden later weer van datte, en dan weer en weer… En zie ik daar geen takken bewegen?
Ik verstom en beeld me in dat het een ever- of wild zwijn zal zijn, of een hele familie. En mijn enige wapen, mijn wandelstokken, had ik voor die ene keer in mijn rugzak opgeborgen.
Ik beeld me in dat ik met haar en huid zal opgepeuzeld worden en dat het geheugenkaartje van mijn fototoestel het enige restje is dat overblijft. Hopelijk staan er mooie herinneringen op…
Gelukkig trekt het gehuil geleidelijk weg in het dal, maar ik blijf mijn stap versnellen tot ik vermoed hun territorium verlaten te hebben.
Bij de volgende Rothaarsteig-hangmat neem ik de tijd om de hartslag terug tot normale proporties te brengen.
Dan kom ik een koppeltje tegen dat de Rothaarsteig in omgekeerde richting loopt en nog niet al te enthousiast was over de 10 km die ze achter zich hadden. Teveel door industriegebied vertelden ze me. Ik stelde hen gerust door uit te leggen dat hen nog een heel mooi traject stond te wachten. Ik begrijp nu ook waarom de gastheer bij Jokebes me voorstelde om de laatste kilometers te overbruggen met de trein. Maar geen haar op mijn hoofd dat er ook maar aan denkt om de Steig zo te beëindigen. 
Het enige dorpje waar ik vandaag voet aan wal zet draagt de tot de verbeelding sprekende naam “Rodenbach”. Het is nu juist middag. Ik zie het al voor mij, mijn picknick met een glaasje Rodenbach. Het blijft bij een illusie. Buiten een oude man, die me wat folders toesteekt over Dillenburg valt er niks te beleven. Die man heeft er een roeping van gemaakt om de passerende wandelaars warm te maken voor de toeristische blikvangers in Dillenburg. Ik bedank hem van harte en begin aan de zoveelste steile klim die het ommetje naar Rodenbach afsluit.
Kort erna stap ik Dillenburg binnen. Nog 6 km te gaan.
En buiten een heel korte passage door het industriële deel vallen deze laatste loodjes best wel mee. Het blijft boeiend. Over dat beetje industriegebied doe ik niet druk. De Rothaarsteig loopt nu wel totaal anders dan de GPS voorstelt, maar als een trouwe hond blijf ik de peilen volgen. Een raar gevoel overkomt me bij gedenkplaatsen met namen als Adolfs höhe en Bismarcks höhe, maar ja, ieder zijn trots zeker.
Van loodjes gesproken, tot de laatste kilometer is het werken geblazen. 
Het is even zoeken naar het officiële eindpunt van de route, maar ondertussen bewonder ik de pracht van de oude binnenstad van Dillenburg. 
Voor het stationsgebouw vind ik ‘m dan, de ultieme km-paal, op een respectloze plaats als je het mij vraagt. Er zijn zo’n mooie pleintjes in Dillenburg, die het als een eer zouden beschouwen om het orgelpunt van de tocht te huisvesten, maar het mocht niet zijn, geen WAAUW-gevoel dus…
Ik geef de eer aan mijn rugzak om op de foto te staan, want hij heeft het verdiend! 
En… ik zeg luidop tegen mijn rugzak: “We did it!”
Vandaag was goed voor 32 km.
De eindteller staat op 181,7 km.
Officieel is de Rothaarsteig goed voor 155 km volgens de km-palen.
Aantal hoogtemeters: 4290
Aantal daalmeters: 4522
Reisverslagen per dag
- Venntrilogie
Deze 109 kilometer lange wandelroute stapten we af in 5 etappes. We passeerdenj de drie meest typische landschappen van de Venen. Een unieke kennismaking met de Oostkantons en haar vriendelijke bewoners. Eynatten, Eupen, Signal de Botrange, Malmedy, Butgenbach, De Warche, de Bayehon ... - Maasvallei
Verspreid over 4 dagen wandelden we de lange afstandswandeling Rivierpark Maasvallei vanuit Maastricht. - Fossé-winter-promenade
Een winterse wandeling langs de Fossé - GR128 – De Vlaanderenroute
Van 17 tot 22 juni 2023 wandelden Jaak en ik een gedeelte van de GR 128 Vlaanderenroute. We waren vooral geïnteresseerd in het Oorlogsverleden (WO-I). We wandelden 148 km op 5 dagen. - De Cauberg, de Geul en het Oensels fruitweike
Het Oensels Fruitweike is de ideale uitvalbasis om wandeltochten te plannen in het prachtige Heuvelland in Zuid-Limburg. Een aanrader! - GR120 – De Opaalkust
We volgden de GR120 voor 120 km, in 5 dagen, van Calais naar Le Crotoy. Het was dit gedeelte dat we zeker wilden doen omwille van de natuurpracht en -kracht. - GRP 571 – Ardense rivieren
Dag 1: Nonceveux – Stoumont Dag 2: Stoumont – Trois-Ponts Dag 3: Trois-Ponts – Salm-chateau Dag 4: Salm-chateau – Langlire Dag 5: Langlire – Hierlot Dag 6: Hierlot – Chevron Dag 7: Chevron – Stoumont gare Rond 13:30 stappen we van de bus in Nonceveux, daar waar de Ninglispo de Amblève vervoegt.Het regent pijpenstelen. Er […] - National Park Trail – Hoge Kempen
De hertekende National park trail van 110 km wandelden Jaak en ik in 4 dagen. We kampeerden in onze tentjes. De trail verbindt Kattevennen, Thorpark, Ruiterskuilen, De Oudsberg, Terhills, Mechelse heide, Kikmolen, Pietersheim, Zutendaal. Allemaal in het nationale park Hoge Kempen. - Dutch Mountain trail – Zuid-Limburg schittert
Op 25 april 2022 stapten we, Jaak en ik, rond 6 uur in de vroege morgen op de bus in Lommel. Het officiële startpunt van onze Dutch mountain trail, een vijfdaagse trektocht - zo hadden wij ze uitgetekend - over de hoogste (jawel) toppen van Nederland in het Zuid-Limburgse heuvelland. - De streek GR Haspengouw – Fruit in de kijker!
In 09/2021 wandelden we de 129 km lange streek GR Haspengouw. Goed bewegwijzerd, lekker fruit. We kampeerden hoofdzakelijk in de vrije natuur.