Naar de startplaats
Het startschot van de ruim 100 km driedaagse trektocht rond Weert werd gegeven aan het natuurgebied Smeetshof in Lozen (Bocholt) bij de boerderij. Rond 08.30 uur werden we daar gedropt door Karin (van Jaak). Indien je gebruik maakt van het wandelboekje van OLAT – een aanrader – vertrek je wel aan het treinstation van Weert.
We kijken er naar uit. We passeren liefst 7 verschillende natuurgebieden, vertelt het wandelboekje…
Jaak en Mark
(gewandeld van 9 t/m 11 december 2025)
Dag 1: Smeetshof – Vrakker
Kort na halfacht laten we de hoeve van Natuurpunt in natuurgebied Het Smeetshof (180 ha) achter ons liggen. Van hieruit kan je prachtige natuurwandelingen maken door Het Smeetshof. Wij sluiten onmiddellijk aan op het Graaf Van Hornepad. Gebruikmakend van onze GPS-systemen (Komoot, Garmin) vinden we al snel de geel-blauwe bewegwijzering.
Maar al even snel worden we met de neus op de feiten gedrukt. De overvloedige regen van de voorbije weken heeft vele stukken van het pad onder water gezet… Maar – om onszelf moed in te spreken – in onze voorbije tochten hebben we al voor zwaardere uitdagingen gestaan…
Na een 6-tal km bereiken we de Laurabossen. De mijnmaatschappij Laura produceerde hier ooit mijnhout maar oorspronkelijk was het een heide- en stuifzandgebied. Nu is het bos terug eigendom van Natuurmonumenten. We stappen verder door natuurgebied Kruispeel nabij kerkdorp Altweerderheide.
We houden even halte in het Zintuigenpark, dat deel uitmaakt van het uitgestrekte natuur- en recreatiegebied De Ijzeren Man. Opvallend zijn de totempalen langs het pad.
Via wat kronkelende paden en langs een beetje industrie steken we de Zuid-Willemsvaart over via de Kanaalbrug Weert. Kort daarna arriveren we bij de Sint-Odakapel (een gebedje hier is goed tegen oogziektes…)
In het Weerterbos wandelen we rechte stukken over de Schaapsdijk en belanden zo uiteindelijk aan onze eerste overnachtingsplaats in een buitenwijk van Weert.
Het zal ongeveer 15 uur zijn wanneer we na ruim 30 km halthouden bij ons Vrienden-op-de-fiets gastgezin Mart en Nellie in de wijk Vrakker van Weert. Ietsje te vroeg, we worden pas verwacht na 17 uur. De wind en regen ontzien niets, we beslissen dus om door te wandelen naar het centrum van de wijk richting kerktoren en hopen daar te kunnen schuilen in een horeca zaak, maar het is wel maandag… De uitbater van Restario Jaco ziet ons passeren, en, ondanks het feit dat het eethuis pas na 16 uur opent, laat hij ons toch binnen (met dank aan de goedlachse en vriendelijke uitbater, de regen en de wind). We kunnen gezellig bekomen van de eerste hike bij een lekker lokaal biertje of twee en wat hapjes.
Rond 17 uur zoeken we onze logies op, nemen een verfrissende douche en keren terug naar … Restario Jaco voor ons avondmaal, iets fris en een leuke avond.
Het VOF-verblijf bij Mart en Nellie was helemaal ok. Net een B&B!
Dag 2: Smeetshof – Ell
Iets na achten zitten we aan de goed voorziene ontbijttafel, we maken ons lunchpakket klaar en nemen afscheid van Mart en Nellie. We vernemen ook dat de papa van Nellie mee aan de basis ligt van het Graaf van Hornepad en de bijhorende wandelgids.
Het is nu even terugwandelen, een kleine 2 km, om aansluiting te vinden met ons pad in het Weerterbos. Het moet niet gezegd dat we weer een glibberige passage te verwerken krijgen en dat het uitkijken is voor uitschuivers. Het Weerterbos, behorend bij Nederweert, bestaat vooral uit bossen, vennen, grasland en kleine heidevelden.
We passeren de uitkijktoren en de Grenskerk Grashut, een altaartje met bidstoelen midden in het bos. Op deze locatie krioelt het in het najaar van edelhert-spotters, gewapend met fototoestellen en lange lenzen…
Stilaan bereiken we het drukke Weert met toch wel aantrekkelijk marktplein en stadskern, bewaakt door de imposante Martinuskerk. Hoe het komt weet ik niet, maar we vergeten hier wel een terrasje te doen…
We wandelen even voorbij het treinstation, de officiële startplaats van het Graaf van Hornepad. Via Swatbroek naderen we Ell, sh**t, wat is het hier ploeteren, koud en winderig!
Gelukkig zien we de kerstlichtjes van onze volgende Vrienden-op-de-fiets slaapplaats opduiken aan de horizon. Moniques tuinhuis is een ideale overnachtingsplaats…
Een ruime leefruimte met 2 kingsize bedden, een keukentje waar niets ontbreekt, een koffiezetter, een TV (moest je er niet aan kunnen weerstaan), jachttrofeeën, noem maar op, niks ontbrak… Tijd om te douchen dus…
Er zijn weinig eetgelegenheden in de buurt van Ell, maar we vinden er wel eentje op 2,7 km van het tuinhuis. Na een vrij saaie wandeling bereiken we uiteindelijk eetcafé De Prairie “met een lekkere kaart” en deugddoend biertje(s). Dan rest er nog enkel 2,7 km terugwandelen en in onze twee kingsize bedden te duiken…
Dag 3: Ell – Smeetshof
Onze laatste stapdag, goed voor 27 km tot aan het Smeetshof, start rond halfnegen. Monique heeft ons al rond 8 uur ontbijt gebracht. Als mijn geheugen me niet in de steek laat met 2 gekookte eitjes.
Misschien is de derde dag wel de mooiste. In elk geval passeren we weer prachtige natuurgebieden en vergezichten. We wandelen door Tungelroy en passeren Stramproy. Door het grillige weer missen we enkele bezienswaardigheden. In dit gedeelte van de tocht zouden we regelmatig molens moeten passeren (Sint-Annamolen in Tungelroy, Molen de Nijverheid en Molen Sint-Jan in Stramproy).
De ondergrond is zo zompig dat we meer naar onze schoenen kijken dan naar de vele molens… Af en toe moeten we over glibberige houten bruggetjes de beekjes oversteken.
We wandelen door Stramproyerbroek (what’s in a name), een natuurgebied van 144 ha dat zich uitstrekt over Bree en Kinrooi. Dit gebied maakt deel uit van het 26.000 ha grote natuurgebied Grenspark Kempenbroek.
En zo zit er stilaan onze 27 km lange dagtocht op wanneer we de boerderij aan Het Smeetshof weer zien liggen. Het moet zo ongeveer 15 uur zijn…
We beslissen om na een korte pauze door te wandelen tot De Leemskuil in Lozen. Hier zal Karin ons weer komen oppikken. Deze extra 6 km kunnen er nog wel bij… Bovendien blijkt De Leemskuil een ideale afsluiter voor deze driedaagse. De halve haantjes en de Westmalle tripel(s) hebben we zeker verdiend!
