We vertrekken met de auto om 7.30 uur in Lommel en bereiken rond 9 uur de camping Het Oensels Fruitweike. Onze luxe-caravan is pas ’s namiddags beschikbaar. We laten onze auto achter op de parking en beginnen iets na negenen onze eerste lus. Een miezerige regen vergezelt ons in de voormiddag. Voor de rest van de week blijft het trouwens droog.

De eerste lus is net 42 km. We passeren Spaubeek na 6 km. We trekken verder naar de rand van Geleen. Halverwege lopen we Spaubeek weer binnen. Er staan 26 km op de kilometerteller, wanneer we even halt houden in Schimmert. Het is nu even kiezen om de lus af te werken of een binnen weggetje te nemen naar de camping. Onze auto staat op 2 km van de rustbank waar we nu op zitten. De keuze is snel gemaakt, geen shortcuts voor ons! We zetten onze tocht verder richting Berg en Terblijt, maar even ervoor proeven we van 2 heerlijk frisse Affligem tripels in de Geulhemermolen. Verdiend aan het niet nemen van de shortcut.

Terugkeren doen we via de prachtige maretakken-vallei van de Kleine Geul. De in het oogspringende kunstentuin van Sint-Gerlach verantwoordt zeker een klein ommetje en een extra rondwandeling.

Uiteindelijk bereiken we rond 19 uur onze caravan. Tijd voor een douche, heerlijke spaghetti van Karin en nog wat chillen bij een flesje rode wijn.

Opdracht één vervuld! We hebben er 42 km, 07.30 wandeluren en 580 hoogtemeters op zitten.

De volgende twee dagen start de tocht vanaf Berg en Terblijt, het officiële beginpunt van de Heuvelland4Daagse. Vandaag gaan we België opzoeken, meer bepaald ’s Gravenvoeren. Eerst proeven we (of ik) nog van de lekkere vlaai, die we in onze frigo vonden.

Een beter ontbijt is wellicht niet mogelijk!
Met dank aan Marc en Astrid voor hun warme gastvrijheid.

Rond 08.45 uur arriveren we op de gratis parking naast ’t Vöske in Berg en Terblijt. Enkele minuten later zijn we al op weg en we ondervinden al onmiddellijk dat het een iets zwaardere klus zal worden dan de dag voordien. 9 km verder houden we even een tussenstop nabij Cadier en Keer, en stomen dan door – steeds dalend en stijgend – naar het knooppunt Rijckholt. Langs een prachtige heuvelflank observeren we uitgestrekte bospartijen met Daslook en het Donkersporig bosviooltje. En even verderop zijn archeologen druk bezig om een oude vuursteenmijn bloot te leggen. Een enthousiaste archeoloog-gids legt ons alles tot in de fijnste details uit. De langste ondergrondse tunnel is er 150 meter.

Rond 13.30 uur ploffen we ons neer op het binnenterras van Blanckthys in ’s Gravenvoeren, het hoogste punt van de route. Was het nu weeral Affligem dat we hier drinken? In elk geval begint mijn hiel een beetje tegen te strubbelen. Gelukkig heeft Jaak een gespecialiseerde reparatiekoffer bij waardoor het euvel snel verholpen wordt.

De weg terug richting Rykholt doen we met wandelknooppunten, omdat onze GPS er even de brui aan geeft. Het is er niet minder mooi door geworden. Een kleine 14 km scheiden ons nog van de auto. Een laatste tussenstop bij Hoeve Blankenburg in Cadier en Keer, een telefoontje naar huis, en doorstomen naar Berg en Terblijt… We zien onze auto terug rond 18.30 uur. Een frisse Lachouffe in ’t Vöske kon er nog juist af…

Het gebruikelijke ritueel aan de camping volgde dan nog: een douche, heerlijke vidé van Lisette, overvloedig water en nog wat chillen bij een nieuw ontdekt (Lommels) Muske Bierke.

Opdracht twee vervuld! We hebben weer net 42 km, 07:30 wandeluren en 950 hoogtemeters aan onze tellers toegevoegd.

Ook weer klokslag 08:30 parkeren we de auto op de ruime parking van Berg en Terblijt om de derde marathon aan te vatten.
Aan de parkeervoorschriften lezen we dat we morgen hier niet terecht kunnen omwille van een marktdag. Goed om weten.

Het is een beetje gewirwar met de GPS-route, ofwel is er iemand nog niet goed wakker geweest, in elk geval missen we wat afslagen en – inventief als we zijn – passen we ter plaatse de uitgestippelde route wat aan.

We trekken ook weer nu door een wondermooi deel van de vallei van de Kleine Geul, die we wel nog niet te zien krijgen. Een stevige en lange klim hijst ons naar de top van de Cauberg. Onze eerste halte is na 7 km, net voor de ingangspoort van het kasteeldomein De Cauberg. De eerste banaan gaat eraan…

We lopen door het vakantiepark en verlaten het via een achterpoortje. In de buurt van het Sibberhuuske, een groot boerderijdomein, loopt ons pad vast aan een gesloten poort en wordt het improviseren. Na goedkeuring (zo denken we toch, want het dialect is niet altijd ontcijferbaar) van een vriendelijke lokale boer trekken we verder door privéterrein en wordt het wat over-prikkeldraad-klauteren om ons terug op het rechte pad te brengen.

Via Oud-Valkenburg en het pittoreske kasteel Schaloen, bereikbaar langs een imponerende bomendreef, steken we de Geul over. Tijd om even te verpozen op één van de talrijke zitbanken. We hebben er dan 13 km op zitten. We trekken verder door Schin op Geul en halverwege onze tocht belanden we aan Rustpunt Achterum in Klimmen. De naam van dit dorpje zegt het zelf, het is wat zwoegen tot het 21-km punt. Een minder meevallend lokaal biertje en een Affligem brengen het vochtpeil weer op niveau.

Iets verderop, bij een verzameling kapelletjes, vinden we de ideale picknickplek, in de zon en beschut tegen de wind. Het single-track Molenvoetpad loopt door een prachtig stukje natuur en passeert opvallende mergelgrotten. De route brengt ons stilaan terug in de dorpskern van Schin op Geul. Nog 15 km te gaan, kleine pauze hier. We vervolgen onze weg langs de Wilhelminatoren en komen zo in het hartje van Valkenburg, aan de voet van de beruchte Cauberg.

Wat daarna volgt valt bijna niet te beschrijven. We dalen af in de vallei van de Geul en volgen de oever een paar kilometers. Misschien wel een van de prachtigste stroken van deze vier dagen. Uit de vallei klimmen is niet voor doetjes, en dit na 40 km.

In Berg en Terblijt doen we nog wat inkopen voor het avondeten en het is weer 19 uur gepasseerd wanneer we onze auto binnenstrompelen.

Het – ook weer deze derde dag – gebruikelijke ritueel aan de camping volgde dan nog: een douche, heerlijke etensrestjes van Karin en van Lisette met aangepaste wijn, overvloedig water en nog wat chillen bij de Lommelse bieren Muske Bierke en Slijkvisser (de ijskast moet trouwens leeg geraken).

Opdracht drie vervuld! We hebben weer net 42 km, 07:40 wandeluren en 800 hoogtemeters aan onze tellers toegevoegd.

Op de laatste wandeldag wordt het geen 42 km. De parking van Berg en Terblijt is niet bereikbaar, het weer wordt onbetrouwbaar, de caravan moet leeggemaakt worden en er staat ons nog een autorit richting Lommel te wachten. We kiezen voor een kortere wandeling vanaf de camping. We mogen na de tocht nog vrij gebruikmaken van de douches. Ok dus.

De uitgetekende lus is er niet minder mooi door. En zo leren we het dorpje Oensel en het buurdorp Schimmert ook weer wat beter kennen.

We halen het uiterste uit de kan en zoeken de kleinste steegjes en paadjes op, genietend van de vergezichten. We moeten wel opboksen tegen de koude en felle wind.

Het wordt alleszins een mooie afsluiter van deze vierdaagse! Rond 13 uur arriveren we aan de camping.

Het gebruikelijke ritueel aldaar week iets af van de vorige dagen: een douche met geïmproviseerde handdoeken en een afsluitend etentje in Pannenkoekenplaets, vlakbij het Oensels Fruitweike.

Opdracht vier vervuld! We hebben weer net 18 km, 03:20 wandeluren en 150 hoogtemeters aan onze tellers toegevoegd.