Dag 1: Maastricht – Guesthouse De Wissen in Stokkem (33 km)

De Lijn bracht ons in een goeie 2 uur vanaf het centrum van Lommel tot aan het station van Maastricht. Al om kwart voor negen stonden we aan het vertrekpunt (De Wilheminabrug) van deze lange afstandswandeling. Er zijn trouwens meerdere inlooproutes naar de perfect uitgepijlde tocht. Een beetje foutgelopen aan het begin van de tocht lag zeker niet aan de bewegwijzering.

Eens we Maastricht achter ons hadden liggen volgden we enkele kilometers de Zuid-Willemsvaart. Na een poosje vervoegde de Maas ons aan de rechterzijde. Stroomafwaarts volgden we de Grensmaas tot in Kotem. Het open landschap dat we nu passeerden viel vooral op door de halfparasiet maretakken die vooral de loofbomen inpalmden. Na 20 km stappen bereikten we terug de oevers van de Maas. We staken de Oude Maas over en trokken door het zompige natuurgebied-schiereiland Negenoord-Kerkeweerd. Na 33 km zetten we ons neer op het zonnige terras bij Guesthouse De Wissen, onze eerste voortreffelijke overnachtingsplek.

Eerst terrassen in de schaduw, dan douchen en vervolgens spaghetti.
Topdag één zat er op.

Dag 2: Stokkem – Wessem (36 km)

Om 9 uur zouden we aanschuiven aan het ontbijt in het Guesthouse, maar een gebroken sleutel was er oorzaak van dat de ontbijtruimte niet toegankelijk was. We kozen er dan maar voor om met een lege maag op stap te gaan. Er zat nog proviand genoeg in onze rugzakken.

Na een kleine 15 km met afwisselend waterplassen, maasdorpjes (o.a. Elen) en weidse vergezichten, bereikten we het op dit tijdstip rustige bedevaartsoord Heppeneert. Helaas vergaten we daar een kaarsje te branden, dat kaarsje (of twee) verdiende deze tocht eigenlijk wel.

Aan de horizon pronkte de Sint-Catharinakerk van Maaseik. Ons volgende doel, weliswaar niet de kerk maar wel de Colruyt. Kleine aankopen van zoetigheid en chocomelk hielpen ons de dag door te komen.

Een ommetje langs een soort industriegebied leidde de route naar het gezellige Oudeneik. Her en der verspreid sprongen enkele wijndomeinen en -velden in het oog. En hoe kon het anders… campings mochten ook niet ontbreken.

Onder de indruk waren we wel van de immense jachthaven De Spaanjerd, nabij Ophoven. We wandelden nu rond de Vissenakkerplas, de Kessenichplas en de Grote Heg plas het drassige Nederlands Limburg binnen en stapten kort daarna het witte stadje Thorn binnen, barstend van de toeristen.

De kilometerteller stond op 60 in Thorn toen we vonden dat het tijd was voor een terrasje in de schaduw. Het was nu nog doorstappen langs de drassige oevers van de Thornerbeek om na 36 km te arriveren bij onze Vrienden op de Fiets overnachting in Wessem van het gastvrije koppel Jos (m) en Jacky (v). Wij kregen de stappers-kamer toegewezen.

Wessem is een best gezellig Maasdorpje.
En De Twee Ankers een echte aanrader om een glaasje te drinken en de honger te stillen!
Topdag twee zat er op.

Dag 3: Wessem – Grevenbicht (43 km)

Het ontbijt, inclusief picknick, werd geserveerd om 8 uur. Een halfuurtje later waren we weer op pad.
De eerste 12 km zijn wat gewoontjes en we passeren de energiecentrale Clauscentrale, die met haar hoge koel- en andere torens in de ruime omgeving de blikvanger vormt. Zelfs vanaf onze vorige overnachtingsplaats konden we de centrale “bewonderen”.

Eens de industrie achter ons lag staken we het Julianakanaal en de Oude Maas over. We bereikten zo de oude vestingstad Stevensweert en al snel liepen we stroomopwaarts langs de ouwegetrouwe Maas.

In Roosteren zochten we even verkoeling op het terras van de Pitstop, een van de weinige horeca zaken die toch open waren op Hemelvaartsdag. We hebben dan weer een prachtig stukje Maasvallei achter de rug.

Na de tripel(s) wachtte ons een extra zompig stukje Maasvallei (Visserweert). Onze schoenen hebben het geweten. We bleven de Maas vanop afstand gadeslaan en na 43 km met 105 km op de teller bereikten we onze Vrienden op de fiets overnachting in Grevenbicht bij Toos.

Grevenbicht is een slapend dorpje met vooral gesloten horeca op deze feestdag.
Wel vonden we een smakelijke chinees (Peking) aan de rand van het dorp.
Over het chinese bier geven we verder geen commentaar…
Topdag drie zat er op.

Dag 4: Grevenbicht – Maastricht (35 km)

Ook op onze laatste stapdag waren we rond halfnegen op pad voor een nog lange etappe van ruim 35 km.
Niet dat de vorige dagen tegenvielen maar het beste van de afstandswandeling kregen we nu voorgeschoteld.

We vonden al direct contact met de oever van de Maas, maar ook vooral met de overstromingsgebieden, de ene al zompiger dan de andere. Soms waren we genoodzaakt om de droger gelegen alternatieve en bewegwijzerde routes te kiezen.

Rakelings passeerden we Oud-Urmond, met een beschermd dorpsgezicht, maar dat kregen we niet te zien. We trokken vervolgens enkele kilometers door uitgestrekte landschappen, die bij wijlen deden denken aan het plateau De Hoge Venen.

We volgden De Geul door een wel heel moerassig stukje natuur, van oriëntatiestok naar oriëntatiestok. Van een pad was al even geen sprake meer. Het meest tot de verbeelding sprekend was wellicht de meanderende Maas nabij Voulwames (what’s in a name?).

Een terrasje in Maastricht na onze dagetappe van 35 km zat er niet meer in. We verkozen om de eerste bus richting Lommel te nemen en die stond vertrekkensklaar. Aan de eindmeet stond de kilometerteller tenslotte op 145 km.

Een directe aansluiting met De Lijn zorgde ervoor dat we tijdig in Lommel belandden.
Zo konden we deze lange afstandswandeling nog rustig nabespreken op het terras van Melchior.
Topdag vier zat er op.