Eindelijk op pad!
Je moet er wel wat voor over hebben om op een dinsdagmorgen, 6 augustus, iets na zessen de X18 snelbus van Lommel richting Hasselt station te nemen, vervolgens de trein naar Eupen, en dan te constateren dat de TEC-lijnbussen gereorganiseerd zijn (dat kennen we ook bij De Lijn). De bushalte die we voor ogen hadden kon ons niet bedienen. Met een uur vertraging namen we tenslotte een bommel-bus naar Gemmenich-Frontière. Vanaf hier – ondertussen 13 uur – was het dan nog anderhalve kilometer wandelen richting Drielandenpunt (in ver vervlogen tijden Vierlandenpunt), het vertrekpunt van de 109 km lange Venntrilogie.
Eindelijk, zou je zeggen, nu kunnen we op pad op deze perfect bewegwijzerde hiking-tocht. Ware het niet dat we koppig onze GPS negeerden en kozen om maar direct de eerste de beste Venntrilogie pijl te volgen. Helaas voor ons was dit een aanlooproute richting start. Pas na 1 km – onze GPSsen (2 dus) nog steeds negerend, zagen we de vergissing in. We moesten al direct op onze stappen terugkeren richting Drielandenpunt.
Enfin, na al enkele kilometers op de teller kozen we het juiste hazenpad! Maar we hebben het ons zeker niet beklaagd, het stuntelige begin.
De tocht die ons wordt voorgeschoteld zal alle verwachtingen inlossen en ruim overtreffen!
Woord vooraf
- Dit verslag bevat enkele paragrafen, die integraal werden overgenomen uit de prachtige wandelgids. Echt wel een aanrader om deze gratis brochure aan te schaffen (verkrijgbaar in de lokale toerisme kantoren). Integraal overgenomen passages werden gemarkeerd met een *.
- De Venntrilogie is standaard ingedeeld in 6 etappes. Per 2 etappes doorkruist men een deel van de Oostkantons. Deze delen worden aangeduid door 3 gekleurde pijlen (in beide richtingen): groen, bruin en blauw. Wij wandelden de trilogie in 5 etappes, vandaar dat etappe 4 zowel bruin als blauw bewegwijzerd is. De drie delen zijn:
* De uitlopers van de Venen
… ten noorden van Eupen. Je wandelt door een pittoresk landschap van velden en heggen
van de ene weide naar de andere door talloze poortjes die je de weg wijzen.
* De Hoge Venen
… en zijn typische plateaus. Tijdens
twee etappes in de ongerepte natuur tussen
Eupen en Malmedy reis je terug naar de
oertijd. Je betreedt een niemandsland
dat tot vandaag nog al zijn mysterie heeft behouden.
* De zuidelijke Venen
… waar natuur en folklore elkaar ontmoeten op het ritme van de Warche. Hier beleef je pure en
onversneden romantiek in het meest Ardense deel van de Venntrilogie. Water vormt de rode
draad in deze twee etappes.
Dag 1: van Drielandenpunt naar Eynatten
| Aantal km | 24 |
| Wandeltijd | 04:31 |
| Stijgen/Dalen | 172/223 m |
| Weer | Snikheet |
Groene signalisatie
Na de valse start kunnen we dan eindelijk op pad en verlaten we het vrij drukke plateau waar de Boudewijntoren alles overschouwt, richting Kelmis. De zon gaat al een hele tijd flink te keer. Een opvallend groen gebied, waarbij we van weide naar weide wandelen via talloze nauwe weidepoortjes (erfgoed-waardig). Wel prachtige vergezichten!
Via een vlonderpad (of knuppelpad) kruisen we de Hornbach en trekken we weer door weidelandschappen. Aan de horizon vallen enkele grillige rotspartijen op. We steken de Geul over iets voorbij de Hammerbrug. De Beschissener Berg is de plaats bij uitstek om even halt te houden. Het daalt nu redelijk rechtdoor richting Eynatten, onze eindbestemming van deze etappe.
Onze watervoorraad zit erdoor, wij ook. Gelukkig stranden we vrij snel op een terrasje, La Strada denk ik, vlakbij onze zeer comfortabele overnachtingsplaats (hotel tychon). Na de noodzakelijke douche zoeken we het terrasje terug op voor een licht avondmaal bij een fris pintje.
Dag 2: van Eynatten naar Eupen
| Aantal km | 19.7 |
| Wandeltijd | 03:45 |
| Stijgen/Dalen | 165 m |
| Weer | lekker |
Groene signalisatie
Rond 9 uur, na een goed verzorgd ontbijt, verlaten we het hotel om de tweede etappe aan te vatten. Langs smalle veldpaadjes verlaten we de dorpskern van Eynatten. Helaas vinden we geen bewegwijzering naar het unieke wortelmuseum in Raeren, anders hadden we dit zeker wel bezocht. Brugjes en draaihekken volgen elkaar in sneltempo op. Het is telkens opletten om niet in de prikkeldraad verzeild te geraken.
Stilaan betreden we het natuurgebied Hoge Venen – Eifel: hoge grassen, steeds meer beekjes en stroompjes. Temidden van het bos passeren we een “fotogenieke” spoorweg.
Langs beekjes, bruggetjes en verdomd glibberige grote wortels bereiken we uiteindelijk een breder pad.
Nog enkele golvende veldpaden scheiden ons van Eupen. In de verte daagt al snel de dubbele toren van de Sint-NIklaaskerk op.
Eens de stadskern bereikt zoeken we een terrasje op om onze welverdiende tripel te degusteren. Onze overnachting is geboekt bij Vrienden op de Fiets, even buiten de stadskern, bij Brigitte. Bij VOF kan je aan een vast tarief goedkoop een kamer boeken bij privé-personen, een uit Nederland overgewaaid initiatief. Na een opfrisbeurt wandelen we terug naar de oude stadskern. Er is keuze genoeg aan eet-tentjes. Ons oog valt op een meevaller, en daarna nog even terug naar het eerder ontdekte terrasje…
Dag 3: van Eupen naar Botrange
Pittig tot de laatste kilometer! Is dit het mooiste wat de Hoge Venen te bieden heeft. We denken van wel…
| Aantal km | 30 |
| Wandeltijd | 06:25 |
| Stijgen/Dalen | 627m |
| Weer | Terrasweer |
Bruine signalisatie
Na een stevig ontbijt bedanken we onze VOF-gastvrouw en vertrekken voor de langste tocht van deze trilogie. De zon zou ons de hele tijd vergezellen. Al gauw zien we Eupen verdwijnen en zitten we weer midden in de natuur van de Hoge Venen. De perfecte bewegwijzering is ondertussen van kleur veranderd naar bruin, luik 2 van de trilogie.
We volgen nu geruime tijd de wispelturige Helle. Het is wat opletten geblazen. Steile klimmetjes en afdalingen volgen elkaar in snel tempo op. Af en toe wat glibberige passages, door de modder. Het is balanceren tussen de uitstekende wortels en gladde leistenen. Gelukkig hebben we onze wandelstokken steeds in aanslag. De steilste klim is voorzien van touwen, geen overbodige luxe. Zo bereiken we uiteindelijk de Grote Bongard.
We betreden nu het allermooiste deel van de Hoge Venen, steeds in de buurt van de Helle. Opvallend zijn de nieuw aangelegde vlonderpaden. Zij helpen ons om de moeilijk begaanbare paden te overbruggen. Wanneer we de Pont Marie-Anne Libert bereiken, nemen we definitief afscheid van de Helle.
We doorkruisen de Hoge Venen en genieten van de weidse panorama’s. In de verte duikt eindelijk het uitkijkplatform van de Signal de Botrange op, het bijna eindpunt van deze etappe. De kunstmatig aangelegde Baltia-heuvel zorgt ervoor dat je eventueel tot op 700 meter boven de zeespiegel kan klimmen.
Na een korte rustpauze en snelle hap trekken we door naar ons eindpunt van de dag: Domaine des Hautes Fagnes. Dit 4-sterren hotel ligt een kleine km van het parcours af. Gelukkig werden er aantrekkelijke promoties aangeboden voor enkele kamers. Hier hebben we onze overnachting geboekt. Na een terraspauze en douche is het nog enkel nagenieten bij een smakelijke kaas- en vleesplank, vergezeld van een Belgisch Peak-biertje (of twee).
Dag 4: van Botrange naar Malmedy (Mont)
We wijken nu af van de voorgestelde etappes uit de wandelgids. Onze volgende overnachting ligt ook een 2-tal km van het traject af…
| Aantal km | 27 |
| Wandeltijd | 05:56 |
| Stijgen/Dalen | 776 m |
| Weer | Zweten! |
Bruine en blauwe signalisatie
Na een goed verzorgd ontbijt verlaten we Signal de Botrange, het dak van België. We dalen af langs de Ghaster en belanden uiteindelijk aan de oever van de Bayehon. Het is even steil klimmen maar de inspanning wordt beloond met een van de meest idyllische watervallen van de omgeving.
De vele uitstekende wortels vragen onze volle aandacht terwijl we blijven stijgen.
We naderen nu een bijzondere plek met eikenbomen. Een van deze eeuwelingen heeft zelfs een naam gekregen: De Eik der Eiken (Lu Tchân as Tchân). Het landschap verandert stilaan weer in het typische decor van De Hoge Venen. In de namiddag naderen we de rivier Trôs-Marèts. De rivier heeft een mooie vallei uitgesleten. Vlonders volgen elkaar op. Wanneer we weer in de buurt van Trôs-Marèts komen gaat het wandelpad steil omlaag. Het veiligheidstouw is hier niet voor niets gehangen. De stenen zijn gevaarlijk glad. Heel avontuurlijk hier…
In de verte duiken de twee torens van de kathedraal van Malmedy op. Meteen een teken dat we binnen afzienbare tijd een terrasje zullen doen, alvorens het laatste deel van de tocht aan te vatten. In het gezellige stadje doen we nog wat inkopen voor ons laatste avondmaal.
Bij het verlaten van Malmedy, dat tussen enkele heuvels ligt, wordt het al ferm pittig. We worden geacht een ware calvarieberg te trotseren. De dijen staan gespannen! We hebben nu wel wat aflaten verdiend. Meteen wandelen we ook een eindje langs een pijpleiding, helaas het minst aantrekkelijke stuk van de hele tocht…
Na enkele kilometers verlaten we het traject om op zoek te gaan naar Le Sorbier, een aan te raden chambre-d’hôtes, in het gehucht Mont. Eén klein obstakeltje rest ons nog; de doorwaadbare Warche, met doornatte wandelschoenen als beloning.
Toch wel de boeiendste en vermoeiendste dag van het hele traject. Gelukkig was er een goeie douche, een breed bed, een ferm terras, een praktische keuken en… een Honesty Bar in de Chambre d’hötes.
Dag 5: van Malmedy naar Butgenbach
… tot aan de Scheppe in Lommel
| Aantal km | 19 |
| Wandeltijd | 03:46 |
| Stijgen/Dalen | 446 m |
| Weer | Nog steeds warm |
Blauwe signalisatie
De laatste dag wordt ingezet met een spiegeleitje, donker brood en een straffe koffie! Met dank aan de Chambre d’Hôtes voor de verse eitjes. Onze hoge wandelschoenen zijn enkel nog wat klammig. We vermijden terug te keren via de doorwaadbare Warche en maken een kortsluiting naar de laatste etappe. In afstand boeten we niet in.
Na wat klimwerk hebben we een prachtig uitzicht over de vallei van De Warche. We lopen nu langs de richels (crêtes) van de Warchevallei. We volgen even later de hoofdroute van de Venntrilogie, die ons leidt naar de oevers van de Warche, nu wel voorzien van een degelijke oversteekplaats.
We wandelen geruime tijd langs het Lac de Robertville met aan de horizon het betoverende uitzicht op het Kasteel Reinhardstein. Het alternatieve traject passeert langs het kasteel. Niet verwonderlijk dat we hier regelmatig campings zien liggen, wie wil hier niet even pauzeren…? We steken de Warche een laatste maal over en ontmoeten ook nog voor de laatste keer de uitlopers van de Bayehon.
Nu geraken we even het noorden kwijt. Bosmaaiers hebben gedeeltes van het traject omwoeld en het is wat zoeken, stijgen en dalen tussen het sprokkelhout. Tussen de netels door bereiken we uitendelijk de Vennbahn (fietssnelweg), die we volgen tot aan het eindpunt: Butgenbach!
Veel tijd rest ons niet om hier nog een afsluitend terrasje te doen, omdat de bus richting Eupen elk moment kan arriveren. Van een perfecte timing gesproken! Een kordate Butgenbacher legt ons snel uit aan welke bushalte we best postvatten. En zo belanden we weer vlotjes aan Eupen-station.
Het moet zowat 18 uur zijn wanneer we de X18 snelbus aan de Vreijshorring in Lommel uitstappen.
Deze topper verdient een waardige afsluiter met hap en drank op het terras van De Scheppe!
Tot de volgende,
Jaak en Mark
Hey Mark, een prachtig verslag alweer. Bedankt voor je gezelschap. Op het laatste blad mssch nog een E toevoegen aan het spiegeleitje.
Ik bestel vanavond nog het GR-boekje van het zwarte goud, kwestie van niet vast te roesten in onze zetel.
Tot gauw